zaterdag 29 juli
Brak en geradbraakt bereiken we Oslo, het enige voordeel is dat we nu
dicht bij de schilderijen van Munch zijn. In de Nasjonalgaleriet
hangen zowat al z'n meesterwerken bij elkaar in een zaal, een
perfecte gelegenheid om het goede gevoel weer terug te krijgen. Dat
lukt, dit zijn de beste schilderijen die ik ken, hoe het geschilderd
is, waarom, de directheid, de vanzelfsprekendheid, de energie, de
kracht, de melancholie, de emotie, de kunde, ik bedoel Munch wist hoe
je een schilderij moet maken. Dat er drommen mensen voor "De
Schreeuw" staan en geen oog hebben voor de andere schilderijen kan me
geen zak schelen, ik vind de schreeuw een van z'n mindere doeken.
Charlie is ook overtuigd, hij heeft de gewoonte om steeds uit te
leggen wat hij ziet, ik wil liever nooit iets uitleggen. Bij het
schilderij van de stervende zus van Munch blijven we allebei zwijgend
staan.
We bezoeken ook het Munchmuseum, ook weer alles prachtig, ik ben
er al een paar keer geweest, en wil er steeds weer terug. Dan hangen
we wat rond in Oslo, een ontspannen stad met verrassend veel
Afrikanen, Marokkanen en zo, een mix van mensen. Aan het einde van de
middag nemen we de trein naar Gšteborg. Ik heb Cole een sms gestuurd
en m'n moeder. Cole belt me, het is fijn haar stem te horen, de
batterijen van m'n mobile zijn leeg, ik wil niet dat ze plotseling
weg is, ik zeg dat ik haar meteen bel als ik in Amsterdam ben.
De Noorse treinen rijden zo mogelijk nog slechter als de
Nederlandse treinen, weer moeten we halverwege uit de trein en in een
bus. Tegen elven komen we in Gšteborg aan. Na lang zoeken vinden we
een betaalbare kamer in Hotel Opera of zo, de kleinste kamer van het
hotel, maar wel met een douche, die benutten we dan ook gretig, het
vuil van twee weken ploeteren spoelen we van ons af. Dan lopen we nog
wat rond door de nachtelijke straten van de binnenstad, overal bars
en kroegen, iedereen staat onbedaarlijk te zuipen, meisjes hangen om
halzen van jongens, harde muziek klinkt in steegjes..
zondag 30 juli
