Moeders stonden langs het trainingsveld te lachen. Op ditzelfde
kunstgras trainen oud-ajacieden op dinsdagmiddag, ze doen eindeloos
rondootjes, als je Sjakie Swart poort schopt ie je neer. Maar goed,
ik was trainer van de C1 geworden. Diploma's had ik niet, de
trainingen liepen vanzelf, ik putte uit mijn ervaringen als
voetballer. Ik kreeg veel te maken met Mike Kolf, een Surinaamse man
met het uiterlijk van een bokser. Op hem drijft zowat heel de
jeugdafdeling, hij kent alle voetballertjes van Amsterdam, pikt
talenten op van pleintjes, en onderhoudt een streng trainingsregime.
Alle jongens luisteren naar hem, dat kan niet anders, hij coacht
dominant. Het strenge, het drillerige, dat zat niet in mij, ik ben
geen motivator, ik ging uit van het fanatisme dat ik zelf had op die
leeftijd, ik bedoel, ik wilde altijd alles goed doen, de beste zijn
en dacht alleen aan voetbal. Die jongens waren anders, ze hadden
talent, dat zeker, ze konden alles met een bal, maar ze waren
gemakzuchtig, uit zichzelf deden ze niets.
Hoe Ryan het deed bij RKC, dat werd soms in de kantine besproken,
er waren ook jongens naar Ajax gegaan en naar AZ, eigenlijk was
het een vanzelfsprekendheid dat jongens van Zeeburgia bij BVO's
belanden. Natuurlijk werd er over ze gesproken en waren ze trots
bij de club, maar men was vooral druk met de eigen teams.
Het eerste draaide stroef.Ik zat op vrijdagavond vaak met Ron,
de hoofdtrainer, te ouwehoeren over voetbal, hoe het spelletje
gespeeld diende te worden en hoe jonge voetballers in elkaar steken.
Hij dronk een biertje, ik thee. Ik drink altijd thee. Ron geeft les
aan moeilijke jongeren, imbecielen noemt hij ze zelf, maar kostelijke
jochies. Jongens die tegen criminaliteit aanzitten, vergeleken bij
hen zijn voetballers lieverdjes. Marcel stond achter de bar en dronk
menig borreltje. Bert was de andere barman, hij liep licht mank en
legde graag uit hoe het perfecte pilsje getapt diende te worden.
De bar, de hele kantine eigenlijk, is ingericht in een soort pseudo
art-deco stijl, veel donker hout en obscure lampen, je denkt echt dat
de tijd achteruitgaat als je aan zo'n rond tafeltje zit.
Ik zei steeds dat zelf voetballen het allerleukste is dat er
bestaat, de rest is een slap aftreksel ervan, ik had geen ambities
in de richting van het trainerschap, dat moge duidelijk zijn.
Cruijff heeft eens gezegd dat hij trainer zou zijn zolang hij zelf nog
mee kon trainen, ik begon die uitspraak te begrijpen.Ik zag het niet
zitten allerlei cursussen te volgen.
volgende pagina
