Waarom zijn vrijwel alle ex-profvoetballers nog steeds met voetbal
bezig? Omdat het leven na de voetbalcarriere nooit meer zo
sprankelend kan zijn als het was. Op het moment dat profvoetballers
stoppen sterven ze, hun hele verdere leven zal niet meer zijn dan
terugblikken. Schrijvers, kunstenaars en zo werken aan de
ontwikkeling van hun werk tot ze dood zijn in feite, voetballers
stoppen rond hun vier-, vijfendertigste, ze zijn dan wel binnen en
zo, maar ze blijven verlangen naar het verleden.
Ze worden trainer, assistent-trainer, manager, scout, iets in de
pr, of iets met sponsorring, desnoods worden ze materiaalman of
analist op tv. Ze willen er bij blijven horen, ze willen meegezogen
blijven worden door de wervelende wereld van het voetbal. Zolang er
voetbal is blijft een man de kleine jongen, onbezorgd, zich niet druk
makend om de problemen van de wereld, alles zit in de bal, gekleefd
aan z'n voet.
Ik blijf nog wat op de rode bank zitten zonder m'n kleren aan te
trekken. Ryan is basisspeler geworden, zijn pass is duizend keer
verbeterd, nog steeds oogt hij laconiek, ondanks zijn nieuwe korte
kapsel. Henk komt onder de douche vandaan. Ik staar langs hem om niet
naar hem te hoeven kijken. Plotseling wordt hij onrustig. Het
kleedhok is niet afgekoeld, eerder begint de minimale ruimte iets weg
te krijgen van een sauna. We zitten gewoon te zweten. 'Hij kan naar
Barcelona,' zegt Henk, 'voor het tweede.' Hij glimt. 'Rijkaard wil
hem hebben, als hij het daar goed doet wil hij hem in het eerste
inbrengen.' Ik begin het verdomd heet te krijgen. 'Maar we doen het
niet,' zegt hij snel. 'Het is te vroeg.' Wat? We doen het niet? Ik
was zelfs naar Barcelona gefietst als het moest. We doen het niet?
Nou Camp, Ronaldinho, Deco, Miro, Gaudi, Picasso, noem het maar op,
alles wat je over Barcelona zegt is superlatief. Bij RKC schijnt Ryan
nog steeds voor een veredeld jeugdcontractje te spelen, bij Barcelona
kan hij het twintigvoudige verdienen. 'Maar ook AZ heeft interesse,
Van Gaal heeft al een paar keer gebeld...' Henk kijkt me even aan. Ik
doe alsof het allemaal heel logisch is en reageer onderkoeld. AZ
heeft net Mathijsen zien vertrekken naar HSV, dat volgens Henk
trouwens ook interesse heeft getoond voor Ryan.
Als je rustig nadenkt en de situatie analyseert kom je tot de conclusie
dat AZ de beste optie is. Jong team in opbouw, Van Gaal ambitieus,
scherp, jonge spelers beter makend. 'Ik zou voor AZ kiezen,' zeg ik.
Maar wat zeg ik eigenlijk? Alsof ze mijn advies nodig hebben. Altijd
als ik bij Henk in de buurt ben hang ik de verstandige jongen uit,
de jongen die nadenkt over de dingen. Ik weet niet hoe het komt,
waarschijnlijk omdat Henk de zaken veel ongedefinieerder aanpakt,
impulsiever. Eigenlijk is hij als trainer net als zijn zoon op het veld,
nonchalant, vaak afwezig, en dan plotseling boos worden en fel
reageren. Hij is vader en zaakwaarnemer van Ryan.
Met de trekker sleep ik water naar het doucheputje. Henk
besprenkelt zich met eau de toilette. 'RKC vraagt 6 miljoen,' zegt
ie. Een behoorlijk bedrag voor een jongen die pas vijf wedstrijden in
het eerste heeft gespeeld. 'Ik zie je zo in de kantine.' Ik kleed me
langzaam aan, het liefst zou ik me een uurtje onderdompelen in de
lome hitte van het kleedlokaal. Ik beluister m'n voicemail, een
jongen heeft zich afgemeld omdat zijn moeder ziek is. Cees fluit bij
zijn massagetafel. Op onregelmatige afstanden zitten gekleurde tegels
in de vloer. Mijn zwarte sneakers zijn versleten.
volgende pagina
