woensdag 31 mei 2006
Paula is vandaag vertrokken naar Toledo. Zit nu alleen hier met
Hammer en Sichel. Gisteravond naar Russische dichters geweest in de
Kulturbrauerei, er loopt een poeziefestival. Aardig voorgedragen die
gasten, goed voordragen moet je leren, ik ook. Dat heb ik al vaker
gezegd en toch doe ik het steeds weer niet, waarschijnlijk omdat ik
mijn schrijverij geen literatuur vind. Ik weet het niet, ooit zal het
er wel van komen denk ik. Daar moet ik niet meer over doorzeiken,
feit is dat mannen die voordragen in de smaak vallen bij vrouwen van
allerlei pluimage.
We drinken een paar biertjes, althans ik, Beck‘s, je moet wat.
Wolfgang (Woody Allen-figuur) is met Sabina, een van zijn exen, een
blonde onaantrekkelijke vrouw. Ze woont in Mexico, maar komt uit het
Rheinland, ze praat veel, zoveel dat je er totaal gestoord van
wordt. Dat gelul van alles en iedereen moet eens ophouden. Ze drinkt
ook veel, waardoor we met z‘n allen in Paula‘s appartement belanden
om de fles pepperoniwodka leeg te drinken. Ik drink dat spul niet,
benzine smaakt waarschijnlijk beter. Die vrouw, die blonde doos, wil
de katten mee naar Mexico nemen. Komt niets van in. Lekker koken kan
ze wel, met wat knoflook en rijst maakt ze een aardige maaltijd. Het
is inmiddels vier uur in de ochtend.
Een Schaeferstundchen betekent zoveel als nog even een uurtje met
elkaar in bed gaan liggen - om te liefkozen, te neuken of wat dan ook
- voor vertrek. Een van de vrouwen van Wolfgang moet om vijf uur het
vliegtuig hebben. De Letse. Die Wolfgang heeft zichzelf in een
toestand gebracht dat hij alles best vindt. Dat moet ook wel, want
wie gaat er vrolijk met zijn exen op stap, haalt drinken voor ze,
geeft ze sigaretten, en brengt ze tenslotte zonder te slapen naar het
vliegveld? Noem het nazorg, het blijft een anstrengende kwestie. Ik
haat trouwens rokers. De hele dag die kutsigaretten. Ik vertelde
Wolfgang, die redelijk goed kan luisteren en vrijwel altijd rustig
is, over de campagne tegen roken waarin Cruijff de hoofdrol speelt:
in karakteristieke lange, beige trenchcoat houdt Cruijff een pakje
sigaretten hoog met zijn voeten, op het laatst trapt hij het pakje
weg. Wolfgang vindt het een mooie metafoor, dat hooghouden van een
pakje sigaretten; dat je wilt stoppen maar steeds de sigaretten in de
lucht houdt, dat het je niet lukt en tenslotte schiet je ze weg, als
het eigenlijk al te laat is (Cruijff had toen al een hartaanval
achter de rug). Typisch Duits om het zo te zien, of typisch een
roker? Ik vond het vooral knap dat hij dat kleine pakje sigaretten zo
makkelijk kon hooghouden. Als je niet begint hoef je ook niet te
stoppen, met roken, met alles is het zo eigenlijk, maar dan gebeurt
er niks.
Weer geprobeerd de stad uit te fietsen, lukte niet. Je bent een uur
aan het fietsen en nog fiets je door buitenwijken, Lichtenberg,
Pankow, Koepenick, Neukoelln en de andere kant op: Wedding, Tegel,
Spandau. Je komt niet weg, steeds zijn er die auto‘s. In Amsterdam ben
ik binnen vijf minuten bij Sloterdijk en daarna is het wel over
met de stadse toestanden. Ik weet niet wat me beter bevalt, Amsterdam
denk ik. Dat gebied bij halfweg, het IJsselmeer, de Amstel, de Waver,
daar kun je leuk fietsen, hier, vooralsnog is het niet zo ontspannen,
maar wat wil je: een stad met zeven of acht miljoen inwoners. Ze
schijnen zich hier trouwens erg druk te maken om het toenemende
racisme, de neonazi‘s en zo, vooral in de buitenwijken (Lichtenberg
en gedeeltes van Friedrichshain), daar kun je als gekleurde mens
beter niet komen. Kaalgeschoren maniakken lopen daar rond met
hakenkruizen op hun lichaam getatoeeerd. Maar die gekken heb je
overal, al zijn het er hier misschien wat meer - zelf heb ik ze nog
niet gezien.
Half Berlijn is tegen het WK, het circus eromheen. De
toestanden eromheen, daar is ook geen zak aan, het gaat om het
voetbal, en dat is top. Ronaldinho, Henry, Raul, Lampard, Messi,
Ballack, ik noem waar wat namen, die mannen gaan excelleren, dat is
nochtans de bedoeling, of daar nu het kanon van Adidas, Sony, of een
andere marktgigant achter zit, dat interesseert niemand, dat er
dikkoppen zijn die zich gigantisch willen profileren over de rug van
koning voetbal, dat moeten ze allemaal zelf weten. Als je je daar
druk over gaat maken is het einde zoek. Zelf voetballen blijft
het allerleukste, de rest is bijzaak, dat heb ik al duizend keer
gezegd, geschreven, geroepen, gefluisterd, zo je wilt.
(2 juni)
