maandag 5 juni 2006
Cole voelt zich toch niet zo geweldig na die beenmergdonatie, ze
stuurt me en sms. Ik bel haar, ze blijkt een volledige narcose te
hebben gehad, moest een nacht in het ziekenhuis blijven en zo, ze
voelt zich nu beurs en moe, moet overgeven. Ik probeer haar op te
beuren, lukt me niet goed, maar ze zegt dat ze zich al wat beter
voelt. Dat was gisteravond, ik hoop dat het nu echt beter met haar
gaat. Daarna belde Jacco mij, hij is, met Bob, de enige met wie ik
lang aan de telefoon kan hangen. We lulden over Berlijn, over New
York, dat je in een buitenlandse stad graag de Volkskrant leest. Hij
is zo gewend aan zijn gezin nu, dat hij niet meer weet wat ie moet
doen als hij twee uur alleen onderweg is. Ik heb geen gezin, ben vaak
en lang alleen, kan daar tegen, sterker, ik voel me daar best goed
bij, maar nu ik hier zo zit neigt het naar eenzaamheid.
Vanmiddag Dierk opgezocht, hij woont nog steeds in de Simon
Dachstrasse (Friedrichshain). Ik belde aan, had hem al een jaar of
drie niet meer gezien of langer, ik weet het niet. Er was juist een
vrouw op bezoek, ze bekeken zijn nieuwe schilderijen. Ik zei dat we
elkaar later wel zouden treffen, we wisselden handy-nummers uit.
Dierk is wat kaler geworden, verder is hij niets veranderd, nog
steeds die vermoeide grijns. Hij was nog op de Rijks geweest zei hij,
het was niet meer zo spannend als de periode dat wij er zaten. Ik
krijg zin om te schilderen, wil bovendien Cole weer zien, en alles
rondom het Nederlands elftal volgen, ik wist niet dat ik dat zo zou
missen. De planning was tot het einde van de maand te blijven, maar
daar knabbel ik wat vanaf. Ook mijn vader gebeld, Cocu was redelijk
ernstig geblesseerd geraakt, zei hij en de de wedstrijd was niet best
(Nederland - Australie). Dat zou heel erg ongunstig zijn, Cocu niet
erbij, zonder hem ziet het middenveld er stukken minder stabiel uit.
Ze komen over twee weken, mijn vader en moeder, zijn nog nooit in
Berlijn geweest, wellicht rijd ik mee terug.
Zaterdag gerend in park am Friedrichshain, had de hele dag geregend,
de zon begon te schijnen, het groen dampte nog na. Er staat een
oostblok-monument, zoals er zovelen zijn hier, wat skaters hangen er
rond. Ik ren tig trappen op, vraag me af hoe deze heuvel hier is
gekomen, waarschijnlijk een oude afvalberg. Pluizen zweven tussen de
bomen, er zit spanning op mijn bovenbenen, ik doe rustig aan.
Verderop fonteinen. Die ochtend naar een goede tentoonstelling
geweest hier om de hoek, Doppelpaesse, over het voetbal in Oost- en
West-Duitsland. Een speler die van Oost naar West was gegaan, kreeg
een ongeluk, reed zichzelf dood tegen een boom, later bleek dat hij
was vergiftigd, waarschijnlijk door Oost-Duitse Stasi. Toen de muur
werd gebouwd konden de mensen uit Oost niet meer naar het stadion, ze
gingen dan naar een plek achter de muur om de geluiden van het
satdion te horen, dat soort verhalen, je kunt het bijbehorende boek
bestellen, ga ik doen, denk ik.
Naar Olympiastadion gefietst, alles binnen een straal van vijhonderd
meter van het stadion hermetisch afgesloten. Veiligheid boven alles,
je komt niet in de buurt. Ben twee keer in het stadion geweest,
kolossaal ding, een keer met Paula, Hertha-Bayern, zij was toen
Bayernfan. Hertha won.
Salade gegeten bij hip tentje in de Kastanienallee, smaakte goed,
bovendien begeef ik me zo meer onder de mensen en ben ik niet steeds
de buitenstaaner met zijn camera, of de fietser onderweg, of de
dromer ergens anders. Ik blader in wat tijdschriften (ook hip) en
blijk in de smaak te vallen bij twee meisjes die liggen te loungen op
witte kussens, ze kijken terloops mijn kant op. Of ik verbeeld het me
maar. In het tijdschrift staan korte interviewtjes met mensen uit de
deelnemende landen (WK), die in Berlijn wonen. Het Nederlandse
meisje, dat Chinees oogt, zegt dat Nederlanders Duitsers haten als
het op voetbal aankomt. Bij de muziekreviews staat een bandje dat me
wel aanspreekt geloof ik: indie-gitaren, geluidsmuren a la Sigur Ros,
maar dan meer naar de pop toe. Amusement Parks on Fire, cd‘tje
aanschaffen.
Paula heeft geen tv-aansluiting, wel veel video‘s, voornamelijk
over het communisme en zo, ik bekijk Sonnenallee, een vermakelijke
film over een jongen die verliefd is op een meisje, ze wonen in de
Sonnenallee, een straat die door Oost en West loopt (liep) en werd
geblokkeerd door de muur. Is een komedie, ik kan er zeker om lachen,
morgen eens die kant op fietsen, kijken of er nog iets van de sfeer
van de film over is daar in Neukoelln
(6 juni)
