woensdag 14 juni 2006
Rob is jarig, ik bel hem, krijg echter z'n voicemail, later bel ik
nog eens, Bram praat al een beetje, 'boot' en 'auto' hoor ik hem
brabbelen.
Vandaag echt de stad uit gefietst, naar de Wannsee, door het
Grunewald richting Potsdam, mooi stukje, eindelijk eens van die
auto's af. Het bos is koel, het meer is redelijk groot. Hier gaan de
Berlijners zwemmen.
Gisteravond, na Brazilie - Kroatie (een teleurstellende
wedstrijd, met Ronaldo, die oefende voor standbeeld) een Duitser
tegengekomen bij Lux, normaal gesproken een hip cafe (Szene-Kneipe)
,
nu echter weinig loos, de man blijkt Nederlands te praten. Hij heeft
een jaar of zeven in Amsterdam gewoond, journalist, is de
medeoprichter van de Metro en heeft in de jaren tachtig bij Rostock
gevoetbald, een club in de tweede Liga (Oost-Duitsland). Met zijn
gezette figuur ziet hij er niet uit als een ex-topvoetballer, meer
het type statische spits dat Ronaldo vandaag was, maar dan nog steeds
een niveau of honderd lager... Toch is het een sympathieke man, al
was het alleen maar omdat hij enthousiast is over Amsterdam en
Nederland. Ik vertel over Roda, en m‘n boek. Het bekende verhaal, hoe
vaak heb ik het al niet verteld? Volgende keer zeg ik gewoon dat ik
topscorer van de eredivisie was en op een gegeven moment gekapt ben
met voetballen, daarna nooit meer een bal heb aangeraakt en nu een
abtsracte schilder ben... De Duitse variant van Hard Grasblijkt Elf
Freunde te zijn, hard gras klinkt beter. Hij heeft een dochter bij
een Nederlandse, gaat om de twee weken naar Amsterdam.
Met Wolfgang en Nicolai drink ik nog een biertje, we praten over
de nacht. Ik ga laat naar bed, zelfs hier in Prenzlauerberg brandt er
geen licht achter de ramen van de huizen meer als ik nog zit te
schrijven. ‘s Nachts is het rustig, stil, jij bent dan voor je gevoel
de enige die doorgaat, die ervoor zorgt dat de de wereld doordraait -
allemaal romantisch gelul. Nicolai werkte in Sofia vaak ‘s nachts,
ging dan ‘s ochtends bij ene bakker een broodje halen en koffie
drinken. Zolang houd ik het niet vol, op een gegeven moment ben je
gewoon moe, hijzelf heeft nu trouwens ook een ander ritme - staat
vroeg op en zo.
Duitsland wint van Polen en plaatst zich voor de achtste finales.
Hier in Prenzlauerberg is het geen gekkenhuis, op een paar verdwaalde
schreeuwers na. We keken bij Gorki Park, een Russisch cafe met 'goeie
biening'. Maar noem mij eens een cafe op waar ze lelijke vrouwen
laten bedienen. De sfeer is licht (dat zei de Duitser die Nederlands
sprak gisteren).
(berlin)
